Ο οικονομικός πόλεμος δεν γνωρίζει σύνορα.

Τα προβλήματα του καπιταλισμού είναι κοινά, όχι βέβαια στον ίδιο βαθμό, αυτό δεν γίνεται.
Ο οικονομικός πόλεμος δεν γνωρίζει σύνορα.
Η συνεχής φοροκλοπή των δυνατών και η διαφθορά είναι το σχέδιο.
Όλοι οι πολιτικοί εξαγοράζονται.
Πρέπει να ελέγχονται από τους πολίτες, αλλά αυτό δεν γίνεται.

Οι πολιτικοί απλά έχουν βρει τρόπους να «αλλάζουν» την πραγματικότητα. πχ εγκάθετα ΜΜΕ, ψεύτικος πολιτικός λόγος, νέες εκφράσεις ώστε να θολώνουν τα νερά.
Το δήθεν κυριαρχεί. 
Έτσι μιλάνε για «δημοκρατία» ενώ εννοούν «ολιγαρχία», για «τρομοκράτες» ενώ εννοούν «οι αντίπαλοι», για «ελευθερία» ενώ εννοούν την «ελευθερία των κινήσεών τους», για «δικαιοσύνη» ενώ εννοούν «τα δικά τους συμφέροντα».
Έτσι δημιουργούν ένα πλέγμα ψεύτικης νομιμότητας πάνω στο οποίο στηρίζουν την διάλυση της δύναμης των πολλών.

Είναι πόλεμος των ισχυρών ενάντια στους πολλούς. Πάντα ίσχυε αυτό αλλά ο κάθε ισχυρός δεν μπορούσε να διαλύσει ένα κράτος, τώρα μπορεί να διαλύσει τα περισσότερα.
Η οικονομική δύναμη είναι τεράστια εφόσον έχει εξαγοράσει την πολιτική.

Λύσεις;
Αν μια επιχείρηση ξεπεράσει κάποιο όριο δύναμης να χωρίζεται σε δυο επιχειρήσεις χωρίς να μπορεί κάποιος να είναι κοινός μέτοχος.
Μπορεί να υποχρεούται να δώσει μετοχές στους εργαζόμενους και λόγο στο συμβούλιο κατά ένα αυξημένο ποσοστό πχ 75%
Οι φορολογικοί συντελεστές στις επιχειρήσεις να φτάνουν στο 99%
Να φορολογηθούν οι περιουσίες των πλουσίων.
Να δημιουργούνται τοπικές επιχειρήσεις δημοκρατικά ελεγχόμενες.
Ο έλεγχος στους πολιτικούς να γίνεται από κληρωτούς πολίτες.
Να θεσμοθετηθεί ανάκληση πολιτικού.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι να αξιολογούνται από τους πολίτες.
κλπ

Αν ο πολίτης δεν γίνει κυρίαρχος τότε θα γίνει δούλος.