200 years ago, our ancestors won 8 hours per day work 8 hours recreation and 8 hours rest.
Today, unemployment is common because some of us are working more than 8 hours per day. Some of them are working more than 12 hours per day and call it "career"!!!
It's time to demand 6 hours per day, 30 hours per week. It's time to have a life. To raise our children, to communicate, to participate, to free our selves from new slavery. [twitter:#30HpWEEK]
Common people create jobs.
Συζήτηση στο https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1446519
Πριν 200 χρόνια οι προ παππούδες μας κέρδισαν το οκτάωρο με το σύνθημα: 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες διασκέδαση και 8 ώρες ξεκούραση.
Σήμερα που η ανεργία είναι σύνηθες φαινόμενο μερικοί από εμάς εργαζόμαστε περισσότερο από 12 ώρες ημερησίως και το λέμε «καριέρα»!
Είναι καιρός να απαιτήσουμε 6ώρες ημερήσιας εργασίας ή 30 ώρες την βδομάδα. Είναι ώρα να ελευθερωθούμε από τις αλυσίδες και να επικοινωνήσουμε, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας.
Εμείς θα φτιάξουμε θέσεις εργασίας για όλους.
[twitter:#30HpWEEK]
Τα αφεντικά είναι σε πλεονεκτική θέση. Ποιός θα είναι ο μοχλός πίεσης για να τους αναγκάσεις να προσλάβουν περισσότερους;
Η ανεργία σε όλο τον κόσμο είναι ο πρώτος παράγοντας εξαθλίωσης.
Από τη μια μεριά οι εργαζόμενοι εργάζονται όλο και περισσότερο φοβούμενοι μήπως και χάσουν τη δουλειά τους που έτσι καταντάει δουλεία. “Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΕΙΝΑΙ 2.000.000 ΚΑΙ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ ΤΑ 2.500.000″ ! 20.000.000 ΑΝΕΡΓΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΜΕ “ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ” ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Από την άλλη οι άνεργοι ψάχνουν για εργασία και δέχονται όλο και περισσότερο εξοντωτικές συνθήκες δουλείας τελικά, μιας και έχει καταργηθεί το 8ωρο εδώ και καιρό στην πράξη και οι μισθοί όλο βαίνουν μειούμενοι,
Ακόμα δέχονται να εργαστούν σε θέσεις φύλαξης και καταστολής, ώστε να αποτρέψουν άλλους να διεκδικήσουν ( ιδιωτικές και δημόσιες ), με μικρές αποδοχές εξανεμίζοντας το μακροχρόνιο όφελος που θα είχαν και οι ίδιοι.
"Σε σοσιαλδημοκρατικό φόρουμ μπήκα και δεν το ξέρω; Σε ποιον κόσμο η ημερήσια 6ωρη εργασία θα "διορθώσει τις αδικίες"; Στον καπιταλιστικό σίγουρα όχι."
Και από πότε "η ανεργία σε όλον τον κόσμο (!) είναι ο πρώτος παράγοντας εξαθλίωσης"; Οι εργάτες και οι εργάτριες που δουλεύουν σε εξαντλητικές συνθήκες για μισθούς πείνας είναι άνεργοι και δεν το ξέρω;"
Απαντώ:
Για την ανεργία, αν είναι παράγοντας εξαθλίωσης, ρώτησε έναν άνεργο. Προφανώς εσύ δεν είσαι.
Η μείωση των ωρών εργασίας ήταν κατάκτηση των παππούδων μας και η επιπλέον μείωσή τους θα είναι αίτημα και μελλοντική κατάκτηση όλων των γενεών μιας και καλυτερεύουν τις εργασιακές συνθήκες. Σήμερα αυτές οι κατακτήσεις έχουν καταπατηθεί στις περισσότερες χώρες με οικονομικές ζώνες (βλ. Κίνα) . Οι οικονομικές ζώνες προϋποθέτουν άνεργους που μιας και θα περιμένουν εκτός του συστήματος θα λειτουργούν σαν φόβητρο στους εργαζόμενους ώστε να υπομένουν άθλιες συνθήκες εργασίας. Αυτό γίνεται σήμερα μέσα στη «κομμουνιστική» Κίνα και στην «καπιταληστρική» Δύση.
Στην χώρα μας εκτός από μείωση των μισθών έχει καταστρατηγηθεί και διάλυση των εργατικών κατακτήσεων σε ότι αφορά το ωράριο. Αρχικά με κατάργηση των υπερωριών, των αποζημιώσεων και μετά με υποχρέωση εργασίας τις Κυριακές. Η μόνη θεσμοθετημένη κατάκτηση που ισχύει και θέλουν να την καταργήσουν είναι η υποχρέωση πληρωμής μισθού για εργασία (βλ. για λόγους υπέρ της εθελοντικής εργασίας κάτεργα του Δούκα).
Οι σημερινοί εργαζόμενοι εργάζονται πάνω από 8 ώρες ( 10-12 ώρες ) και πληρώνονται μισθούς μειωμένους κατά 50-60% σε σχέση με το 2008 μιας και έχουν χάσει τις υπερωρίες και υποχρεώνονται να τις δουλέψουν. Πολλοί έχουν υπογράψει για 4ωρη εργασία και δουλεύουν 6-7 ή και 8 ώρες και Σάββατα.
Η επίθεση του κεφαλαίου έχει γίνει ήδη. Το κεφάλαιο έχει ήδη κερδίσει σημαντικές μάχες. Αν δεν ξυπνήσουμε και δεν απαιτήσουμε την μείωση των ωρών εργασίας θα γυρίσουμε και πάλι στην εποχή της αρχαίας Ρώμης.
"Η μόνη λύση που υπάρχει για τους από κάτω είναι ασυμβίβαστη με την κυριαρχία του κεφαλαίου και ο μόνος τρόπος να την κατακτήσουμε είναι να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε καθημερινά γι' αυτήν. Χωρίς αυταπάτες και χωρίς να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας."
Ρωτάω: Πώς; Βάζοντας γκαζάκια ή ενεργοποιώντας όλους εργαζόμενους και άνεργους ενάντια στον εχθρό;
"Τα αφεντικά είναι σε πλεονεκτική θέση. Ποιός θα είναι ο μοχλός πίεσης για να τους αναγκάσεις να προσλάβουν περισσότερους;"
Πάντα τα αφεντικά ήταν σε πλεονεκτική θέση. Ποτέ όμως δεν σταμάτησαν τους εργαζόμενους από το να διεκδικούν.
Ντροπή μας να περιμένουμε να μας χαρίσουν. Απαιτούμε. Απεργούμε.
Όταν δεν έχουν χέρια θα αναγκαστούν να προσλάβουν. πχ 1 άτομο Χ 10-12 ώρες = 2 άτομα Χ 6 ώρες. Ανεργία σήμερα 30%. Ανεργία αύριο 0%. Άλλο να απεργούν 100 άτομα και να υπάρχουν 100 απεργοσπάστες και άλλο να απεργούν και οι 200.
( Το 2010 και το 2011 οι μέρες απεργίας ήταν πάνω από 50. Αν απεργούσαμε συνεχόμενα θα είχαμε κερδίσει. )
Today, unemployment is common because some of us are working more than 8 hours per day. Some of them are working more than 12 hours per day and call it "career"!!!
It's time to demand 6 hours per day, 30 hours per week. It's time to have a life. To raise our children, to communicate, to participate, to free our selves from new slavery. [twitter:#30HpWEEK]
Common people create jobs.
Συζήτηση στο https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1446519
Πριν 200 χρόνια οι προ παππούδες μας κέρδισαν το οκτάωρο με το σύνθημα: 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες διασκέδαση και 8 ώρες ξεκούραση.
Σήμερα που η ανεργία είναι σύνηθες φαινόμενο μερικοί από εμάς εργαζόμαστε περισσότερο από 12 ώρες ημερησίως και το λέμε «καριέρα»!
Είναι καιρός να απαιτήσουμε 6ώρες ημερήσιας εργασίας ή 30 ώρες την βδομάδα. Είναι ώρα να ελευθερωθούμε από τις αλυσίδες και να επικοινωνήσουμε, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας.
Εμείς θα φτιάξουμε θέσεις εργασίας για όλους.
[twitter:#30HpWEEK]
Τα αφεντικά είναι σε πλεονεκτική θέση. Ποιός θα είναι ο μοχλός πίεσης για να τους αναγκάσεις να προσλάβουν περισσότερους;
Η ανεργία σε όλο τον κόσμο είναι ο πρώτος παράγοντας εξαθλίωσης.
Από τη μια μεριά οι εργαζόμενοι εργάζονται όλο και περισσότερο φοβούμενοι μήπως και χάσουν τη δουλειά τους που έτσι καταντάει δουλεία. “Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΕΙΝΑΙ 2.000.000 ΚΑΙ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ ΤΑ 2.500.000″ ! 20.000.000 ΑΝΕΡΓΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΜΕ “ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ” ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Από την άλλη οι άνεργοι ψάχνουν για εργασία και δέχονται όλο και περισσότερο εξοντωτικές συνθήκες δουλείας τελικά, μιας και έχει καταργηθεί το 8ωρο εδώ και καιρό στην πράξη και οι μισθοί όλο βαίνουν μειούμενοι,
Ακόμα δέχονται να εργαστούν σε θέσεις φύλαξης και καταστολής, ώστε να αποτρέψουν άλλους να διεκδικήσουν ( ιδιωτικές και δημόσιες ), με μικρές αποδοχές εξανεμίζοντας το μακροχρόνιο όφελος που θα είχαν και οι ίδιοι.
Οι μόνοι που κερδίζουν από το σύστημα είναι οι μεγιστάνες του πλούτου ( Το 2012 ήταν εξαιρετική χρονιά για τους πλούσιους του πλανήτη. Δείκτης Bloomberg: τα καθαρά εισοδήματά αυξήθηκαν κατά 241 δις $ φτάνοντας τα 1,9 τρις $ )
Η ανεργία ξεπέρασε τα 200 εκ άτομα σύμφωνα με το IMF ( http://www.imf.org/external/pubs/ft/survey/so/podcast.aspx#219 ) και πολύ περισσότερα βρίσκονται σε εξαθλιωμένες θέσεις εργασίας δουλεύοντας για ένα-δυο δολάρια την ημέρα. ( Το IMF προτείνει λάθος λύση την εκπαίδευση των ανέργων, που είδαμε και στην Ελλάδα δεν διορθώνει το πρόβλημα που το παραδέχεται σήμερα (5/1/2013) )
Η
μόνη λύση ώστε να διορθωθούν οι αδικίες είναι να απαιτηθεί η ημερήσια
6ωρη εργασία, αλλιώς θα υπάρξουν άγριες συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο.
"Σε σοσιαλδημοκρατικό φόρουμ μπήκα και δεν το ξέρω; Σε ποιον κόσμο η ημερήσια 6ωρη εργασία θα "διορθώσει τις αδικίες"; Στον καπιταλιστικό σίγουρα όχι."
Και από πότε "η ανεργία σε όλον τον κόσμο (!) είναι ο πρώτος παράγοντας εξαθλίωσης"; Οι εργάτες και οι εργάτριες που δουλεύουν σε εξαντλητικές συνθήκες για μισθούς πείνας είναι άνεργοι και δεν το ξέρω;"
Απαντώ:
Για την ανεργία, αν είναι παράγοντας εξαθλίωσης, ρώτησε έναν άνεργο. Προφανώς εσύ δεν είσαι.
Η μείωση των ωρών εργασίας ήταν κατάκτηση των παππούδων μας και η επιπλέον μείωσή τους θα είναι αίτημα και μελλοντική κατάκτηση όλων των γενεών μιας και καλυτερεύουν τις εργασιακές συνθήκες. Σήμερα αυτές οι κατακτήσεις έχουν καταπατηθεί στις περισσότερες χώρες με οικονομικές ζώνες (βλ. Κίνα) . Οι οικονομικές ζώνες προϋποθέτουν άνεργους που μιας και θα περιμένουν εκτός του συστήματος θα λειτουργούν σαν φόβητρο στους εργαζόμενους ώστε να υπομένουν άθλιες συνθήκες εργασίας. Αυτό γίνεται σήμερα μέσα στη «κομμουνιστική» Κίνα και στην «καπιταληστρική» Δύση.
Στην χώρα μας εκτός από μείωση των μισθών έχει καταστρατηγηθεί και διάλυση των εργατικών κατακτήσεων σε ότι αφορά το ωράριο. Αρχικά με κατάργηση των υπερωριών, των αποζημιώσεων και μετά με υποχρέωση εργασίας τις Κυριακές. Η μόνη θεσμοθετημένη κατάκτηση που ισχύει και θέλουν να την καταργήσουν είναι η υποχρέωση πληρωμής μισθού για εργασία (βλ. για λόγους υπέρ της εθελοντικής εργασίας κάτεργα του Δούκα).
Οι σημερινοί εργαζόμενοι εργάζονται πάνω από 8 ώρες ( 10-12 ώρες ) και πληρώνονται μισθούς μειωμένους κατά 50-60% σε σχέση με το 2008 μιας και έχουν χάσει τις υπερωρίες και υποχρεώνονται να τις δουλέψουν. Πολλοί έχουν υπογράψει για 4ωρη εργασία και δουλεύουν 6-7 ή και 8 ώρες και Σάββατα.
Η επίθεση του κεφαλαίου έχει γίνει ήδη. Το κεφάλαιο έχει ήδη κερδίσει σημαντικές μάχες. Αν δεν ξυπνήσουμε και δεν απαιτήσουμε την μείωση των ωρών εργασίας θα γυρίσουμε και πάλι στην εποχή της αρχαίας Ρώμης.
"Η μόνη λύση που υπάρχει για τους από κάτω είναι ασυμβίβαστη με την κυριαρχία του κεφαλαίου και ο μόνος τρόπος να την κατακτήσουμε είναι να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε καθημερινά γι' αυτήν. Χωρίς αυταπάτες και χωρίς να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας."
Ρωτάω: Πώς; Βάζοντας γκαζάκια ή ενεργοποιώντας όλους εργαζόμενους και άνεργους ενάντια στον εχθρό;
"Τα αφεντικά είναι σε πλεονεκτική θέση. Ποιός θα είναι ο μοχλός πίεσης για να τους αναγκάσεις να προσλάβουν περισσότερους;"
Πάντα τα αφεντικά ήταν σε πλεονεκτική θέση. Ποτέ όμως δεν σταμάτησαν τους εργαζόμενους από το να διεκδικούν.
Ντροπή μας να περιμένουμε να μας χαρίσουν. Απαιτούμε. Απεργούμε.
Όταν δεν έχουν χέρια θα αναγκαστούν να προσλάβουν. πχ 1 άτομο Χ 10-12 ώρες = 2 άτομα Χ 6 ώρες. Ανεργία σήμερα 30%. Ανεργία αύριο 0%. Άλλο να απεργούν 100 άτομα και να υπάρχουν 100 απεργοσπάστες και άλλο να απεργούν και οι 200.
( Το 2010 και το 2011 οι μέρες απεργίας ήταν πάνω από 50. Αν απεργούσαμε συνεχόμενα θα είχαμε κερδίσει. )
No comments:
Post a Comment